150 χρόνια από την γέννηση της Ρόζας Λούξεμπουργκ
- Written by eKypros
- Be the first to comment!
Γράφει: Χαράλαμπος Μερακλής
Η Ρόζα Λούξεμπουργκ γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου 1871 στην κατεχόμενη Πολωνία από την τσαρική Ρωσία και διέθεσε την ζωή της στην καταπολέμηση των πολυάριθμων αντιξοοτήτων και πάντοτε πήγαινε ενάντια στο ρεύμα και αυτή η εναντίωση της στοίχισε την ίδια της τη ζωή αφού δολοφονήθηκε από παρακρατικούς της Δεξιάς στις 15/1/1919.
Οι ρίζες της είναι εβραϊκές και σε ηλικία 26 χρόνων μετά τις πανεπιστημιακές της σπουδές και το δοκτοράτο της εγκαταστάθηκε στην Γερμανία και από αυτή την ηλικία βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την ειρήνη, την εναντίωση της ενάντια στους πολέμους, το ιμπεριαλισμό, της βίαιης εξάπλωσης του αποικισμού για τους οποίους φυλακίσθηκε πάρα πολλές φορές.
Η Λούξεμπουργκ ήταν η μοναδική γυναίκα που έζησε σε κόσμους που κυριαρχούσαν οι άνδρες και με το πνεύμα της , το σθένος και την ικανότητα της πρόβαλε τις ιδέες της ενώπιο προσωπικοτήτων μεγάλου διαμετρήματος όπως Μπέμπελ και Καουτσι που είχαν το προνόμιο να διαμορφώνουν τις σκέψεις τους μέσω της άμεσης επαφής που είχαν με τον Ενγκελς.
Το συνέδριο της Δεύτερης Διεθνούς στην Ζυρίχη τον Αύγουστο του 1893 ήταν εκείνο που τράβηξε την προσοχή όλων των παρισταμένων αφού η Λουξεμπουργκ ανέβηκε σε μια καρέκλα όπου διά της ρητορικής ανέπτυξε τις πρωτοπόρες ιδέες της για την οργάνωση και δράση του εργατικού κινήματος.
Η Ρόζα Λούξεμπουργκ με το κείμενο της «Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση» απαντούσε στην ρεφορμιστική στροφή του Έντουαρντ Μπερνστάιν γύρω από την οργάνωση του εργατικού ευρωπαϊκού κινήματος όπου «καλούσε το κόμμα να κόψει τις γέφυρες με το παρελθόν και να μετατραπεί σε μια μεταρρυθμιστική δύναμη» και έθετε επί τάπητος πως «οι μεταρρυθμίσεις σε κάθε ιστορική περίοδο γίνονται μόνο από την υπαγόρευση της τελευταίας επανάστασης γιατί ο αστικός κοινοβουλευτισμός δεν μπορεί να επιφέρει τις αλλαγές που στοχεύει μια επαναστατική πολιτική εξουσία».
Εκτός των αναφερομένων η Λουξεμπουργκ υποστηρίζει πως ο σοσιαλισμός θα πρέπει να επεκτείνει την δημοκρατία και όχι να την περιορίζει και για τον λόγο αυτό ήρθε σε σύγκρουση με το Λένιν το 1904 αναφορικά με τις μορφές της πολιτικής οργάνωσης του κόμματος και την οργάνωση του κόμματος για την καθοδήγηση των μαζών και τον συγκεντρωτικό χαρακτήρα του γιατί μια τέτοια ενέργεια το οδηγά σε επικίνδυνη δυναμική που αντί να αναπτύσσει κοινωνική συμμετοχή και όχι να την καταπνίγει.
Ο Μάρξ είχε γράψει πως «κάθε βήμα του πραγματικού κινήματος είναι πιο σημαντικό από μια ντουζίνα προγράμματα».
Αυτές τις σκέψεις του Μαρξ η Λούξεμπουργκ τις προεκτείνεις και τόνισε πως τα «εσφαλμένα βήματα που πραγματοποιεί ένα υπαρκτό εργατικό κίνημα που είναι στο ιστορικό του πεδίο, είναι ασυγκριτικά γονιμότερα και πολυτιμότερα από τα αλάθητα της καλύτερης Κεντρικής Επιτροπής».
Αναφορικά με τις εξελίξεις που σημειώνονταν στη Ρωσία μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης αυτή τόνιζε πως αποστολή του προλεταριάτου που έφτασε στην εξουσία είναι να δημιουργήσει μια σχολιαστική δημοκρατία στην θέση της αστικής δημοκρατίας και όχι να καταστρέφει κάθε μορφή δημοκρατίας, επιτρέποντας την πιο ενεργή και ελεύθερη συμμετοχή των λαϊκών μαζών χωρίς όρια αφού θα διαμορφώνεται ένας αληθινός διαφορετικός, κοινωνικός και πολιτικός ορίζοντας μακριά από τα στενά πλαίσια της ελευθερίας που θα είχαν οι οπαδοί της κυβέρνησης και του κόμματος.
Η στάση της απέναντι στους πολέμους οδήγησαν να δημιουργηθούν εκσυγχρονιστικές αποφάσεις σχετικά με τους στρατούς και τους εξοπλισμούς τους και την επανάληψη τούτων όπως συνέβη και κατά τον 19ο αιώνα όπου εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των αντιδραστικών δυνάμεων και διαιρούσαν το προλεταριάτο που θεωρούσαν αυτούς τους πολέμους εθνικούς γιατί όπως τονίζει ο καπιταλισμός και σε καιρό ειρήνης χρειάζεται τον πόλεμο για να αυξήσει την παραγωγή του και να κατακτήσει νέες αγορές και να δημιουργήσει νέες αποικίες.
Αυτή τονίζει πως ο σοσιαλισμός δεν είναι ποτέ οικονομιστικός αλλά έχει ευρύτερους στόχους και στόχος της ήταν να ανανεώσει τον μαρξισμό που θα τον αγκάλιαζαν και οι νέες γενιές.