Στις 19 Οκτωβρίου 1951 αρχίζει στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών η δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και των άλλων 92 συντρόφων του, μελών του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, κατηγορούμενων με τον Α.Ν. 509/1947.

Η σύλληψη του Ν. Μπελογιάννη έγινε στις 20 Δεκέμβρη του 1950, αλλά η Ασφάλεια έδωσε στη δημοσιότητα το γεγονός μισό μήνα αργότερα, στις 5 Γενάρη 1951. Μια μέρα πριν, με απόφαση του Συμβουλίου Εφετών κλείστηκε ο «Δημοκρατικός», η πρώτη νόμιμη αριστερή εφημερίδα που βγήκε μετά τον εμφύλιο, με την αμέριστη στήριξη του ΚΚΕ για να καλύψει το κενό της έλλειψης νόμιμου κομματικού Τύπου. Τις επόμενες ημέρες ανακοινώθηκαν οι συλλήψεις και άλλων κομμουνιστών, ενώ το όλο θέμα παρουσιάστηκε ως μεγάλη επιτυχία των υπηρεσιών δίωξης του κομμουνισμού. Δε χωράει αμφιβολία πως ήταν. Ετσι λίγους μήνες αργότερα οργανώθηκε και πραγματοποιήθηκε η πρώτη δίκη του Ν. Μπελογιάννη και 92 ακόμη συντρόφων του.

Μετά τη ναζιστική εισβολή η πολωνική πόλη Λουτζ μετονομάστηκε σε Λίτζμανσταν και απέκτησε ναζί δήμαρχο. Ο γιος του μετά από χρόνια συνάντησε ένα θύμα από το γκέτο του Λουτζ. Μια σειρά του πολωνικού προγράμματος της DW.

Φρανκφούρτη, άνοιξη 1990. Εκείνη τη μέρα ο Γιενς-Γιούργκεν Βέντσκι δεν είχε υποψιαστεί ότι θα άλλαζε η ζωή του, όταν βρέθηκε καλεσμένος σε μια έκθεση για το γκέτο της πολωνικής πόλης Λουτζ κατά τη διάρκεια του B´ Παγκοσμίου Πολέμου. Η έκθεση αφορούσε την καταναγκαστική εργασία στο γκέτο του Λουτζ. Ο Γιενς-Γιούργκεν Βέντσκι για πρώτη φορά έβλεπε από κοντά τα πρόσωπα ανθρώπων, που ως παιδιά έζησαν την κόλαση στο γκέτο. Στην ίδια έκθεση όμως έπεσε πάνω και σε μια επιστολή που απευθυνόταν στον πατέρα του, Βέρνερ Βέντσκι, εθνικοσοσιαλιστή δήμαρχο του Λουτζ, όταν πια η πόλη έπεσε σε ναζιστικά χέρια μετά την εισβολή των χιτλερικών στρατευμάτων στη χώρα.