του Γιάννη Ιωαννίδη

Η Κοινωνία βαδίζει, μετά τους βανδαλισμούς του... “ΔΙΑ", από το κακό στο χειρότερο, εξαιτίας της κοινωνικοοικονομικής, νεοφιλελεύθερης, άκρατης ιδιωτικοποίησης των μέσων παραγωγής και του ίδιου του παραγώμενου προϊόντος. Δυστυχώς το μοντέλο της ελεύθερης αγοράς είναι επιθετικό, είναι ατομικιστικό, άκρως αμοραλιστικό και μεσοβέζικο. Ένα άκρατο εμπορικό και ετσιθελικό, εγωιστικής υφής “αγαθό”, που έχει σπείρει όλα τα ως άνω αναφερόμενα, άρα δεν θα θερίσει κάτι το διαφορετικό. Δεν θα θερίσει καρπούς υγιείς, ανθρώπινους, όμορφους και αληθινά ωραίους. Φυσιολογικά πάμε στη ρήση “ότι έσπειρες θα θερίσεις”...

•Μέχρι τέλη Απριλίου 2021, τουλάχιστον 1 εκατομμύριο παιδιά είχαν χάσει έναν από τους δύο γονείς τους από επιπλοκές του ιού

Γράφει: Δημήτρης Κούλαλης*

Ο Θεός χρησιμοποίησε το λαό Ισραήλ για την ενανθρώπιση Του. Σύμφωνα με το ορθόδοξο δόγμα, έπρεπε να γίνει άνθρωπος για να ενωθεί με την κτίση και να την εξαγιάσει, σώζοντας παράλληλα και θεώνοντας τον άνθρωπο.

Όταν ο Χριστός βρισκόταν στη γη, ο “οίκος του Πατέρα Του”, ήταν ο Ιουδαϊκός Ναός της Ιερουσαλήμ. Στην Αγία Γραφή, συχνά η λέξη “οίκος” έχει και την έννοια της “οικογένειας’’· Το “σπιτικό” μας, δηλαδή. Ακριβώς έτσι παρουσιαζόταν ο λαός του Ισραήλ: ως μια οικογένεια, με Πατέρα τον Θεό και με τους Ιουδαίους να αποτελούν συνειδητά “τέκνα Του“. Σύμφωνα με τα δικά τους λόγια: “Εμείς έναν πατέρα έχουμε, τον Θεό” (Ιωάννης 8/η: 41).