«(... ) πώς θα μπορέσουμε να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε το σχολείο του μέλλοντος. Ένα σχολείο το οποίο θα έχει ως κεντρικό σκοπό να προσφέρει γνώση, αλλά και δεξιότητες στους μαθητές από αφοσιωμένους δασκάλους και καθηγητές, έτσι ώστε να σας προετοιμάσουμε, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, για ό,τι επιλέξετε να κάνετε, τελικά, στη ζωή σας όταν ολοκληρωθεί το σχολείο. (...) Ναι, είμαστε εδώ για να σπάσουμε στεγανά και αντιλήψεις που νομίζω ότι ταλαιπώρησαν και ταλαιπωρούν την εκπαίδευση εδώ και πολλά χρόνια».

Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Έλληνα πρωθυπουργό, Κ. Μητσοτάκη, και ειπώθηκαν πριν λίγο καιρό σε εκδήλωση με μαθητές. Φράσεις όπως «σχολείο του μέλλοντος» και «σχολείο του αύριο» επανέρχονται συχνά από εκπροσώπους της κυβέρνησης και άλλων αστικών κομμάτων, αλλά και αρθρογράφους του αστικού τύπου. Προφανώς η κυβέρνηση υπογραμμίζει την ανάγκη να εφαρμοστούν οι μεταρρυθμίσεις που προωθεί, προκειμένου αυτό το σχολείο να γίνει πράξη.

Γράφει: Νίκος Κατσουρίδης

Εχουμε ήδη εισέλθει και επισήμως στα προεόρτια των Προεδρικών εκλογών του 2023 μετά τις πρόσφατες δηλώσεις Αβέρωφ και ως είθισται το πρώτο «θύμα» της προεκλογικής περιόδου είναι το κυπριακό. Είναι τραγικό να ακούς την ετοιμότητα, σχεδόν όλων να συνεργαστούν για την κατάκτηση της Προεδρίας, έστω και αν τους χωρίζει άβυσσος στο κυπριακό. Στο πρώτο τη τάξει δηλαδή πρόβλημα του τόπου, στο ζήτημα ζωής και θανάτου. Είτε κάποια πολιτική δύναμη υποστηρίζει λύση ΔΔΟ είτε την αντιστρατεύεται, το ίδιο τους κάνει. Είτε ένα Κόμμα θέλει λύση Ενιαίου Κράτους και το άλλο θέλει Ομοσπονδία δεν παίζει ρόλο. Το ένα Κόμμα απορρίπτει το πλαίσιο Γκουτέρες, το άλλο το θεωρεί απαραίτητη προϋπόθεση, αλλά αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο να συνεργαστούν στις Προεδρικές. Είτε το αντιλαμβάνονται είτε όχι το μήνυμα που εκπέμπουν είναι πολύ αρνητικό. Μεταξύ άλλων λόγων και το ότι με αυτή τη στάση τους ουσιαστικά θεωρούν το κυπριακό δευτερεύον πρόβλημα.