• Στεντόρεια ακούγεται ίσαμε σήμερα η φωνή του Χριστόδουλου Πασιαρδή: «Κάποιοι οφείλουν να απολογηθούν για την εν ψυχρώ δολοφονία ενός γενναίου εφήβου, που πλήρωσε με την ίδια τη ζωή του την πίστη του στη Δημοκρατία και τη νομιμότητα»!  • Οφειλόμενη απάντηση, επί προσωπικού και όχι μόνο...

Του Κύπρου Κουρτελλάρη*

Την “τιμητική” μου είχα, Φλεβάρη μήνα, από τον δικηγόρο και έφεδρο Ανθυπολοχαγό Καταδρομών, κ. Ανδρέα Παπαχαραλάμπους. Κι αυτό με αρθρογραφία του στις 6 & 17 του Φλεβάρη 2025, σε «Φιλελεύθερο» και «Αλήθεια», αντίστοιχα. Αφιερώνοντάς μου -στους τίτλους- δύο αρχαιοπρεπέστατες ρήσεις: «Εμοί μεν όνειδος η πατρίς, συ δε τη πατρίδι», στο πρώτο, και «Γνώθι σ’ αυτόν Κύπρο Κουρτελλάρη», στο δεύτερο. Γνωρίζοντας την χρηστική αξία και μεταφορική λειτουργικότητα του αποφθεγματικού και παροιμιακού λόγου, αλλά και ενδιατρίβοντας για πάνω από τριάντα χρόνια στον κυπριακό παροιμιακό λόγο, δεν τον παρεξηγώ. Όπως δεν παρεξηγώ το γεγονός ότι στην αρθρογραφία του ο κ. Παπαχαραλάμπους, στην προσπάθειά του να με αποδομήσει, μιλά για μένανε απαξιωτικά και με περισσή αλαζονεία. Χρησιμοποιώντας ανοίκειους έως και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, που -κατά τη γνώμη μου- ενδεχομένως αγγίζουν και/ή ξεπερνούν τα όρια της δυσφήμησης/λιβέλλου. Άδικος κόπος...