Φάκελος Καταδρομέα Σωτήρη Κωνσταντίνου: Αίολο το αφήγημα Α. Παπαχαραλάμπους

Απορρίπτει -διά της εμμονής του σε δήθεν ανάγκη «διόρθωσης» της ιστορίας- την έκθεση και τα πορίσματα της υπό τον Ξενοφώντα Καλλή ερευνητικής επιτροπής, που διέταξε ο τότε υπουργός Άμυνας, Χριστόδουλος Πασιαρδής, τον Αύγουστο του 2007. Και επιμένει σε ισχυρισμούς, όπως τους διατυπώνει δημόσια, παντελώς αντίθετους από το πόρισμα της έρευνας. Υποβάλλοντας, πάλιν δημόσια, ότι υπάρχει μια άλλη «έκθεση». Η οποία, μάλιστα, κατά τον Σύνδεσμο Εφέδρων Καταδρομέων είναι αυθεντική και αυτή βρίσκεται στην κατοχή του εν λόγω Συνδέσμου!!!

Προσπερνώ το ερώτημα, αν όντως υπάρχει ή όχι τέτοια έκθεση, όπως προσπερνώ, επίσης, το κατά πόσον ο κ. Παπαχαραλάμπους, ως νομικός, δικαιούται να αμφισβητεί δημόσια τα επιστημονικά τεκμηριωμένα από ξένους ειδικούς εμπειρογνώμονες πορίσματα έρευνας, που διέταξε υπουργός της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η οποία και τα υιοθέτησε.

Ας θεωρήσουμε, όμως, ότι υπάρχει μια «πρώτη έκθεση». Ή, τέλος πάντων, υπήρχε, ένας -ας πούμε υποτυπώδης- φάκελος για τον Σωτήρη. Το ερώτημα, ωστόσο, είναι: πότε σχηματίστηκε αυτός, από ποιούς και -κυρίως- σε ποιανών την κστοχή βρισκόταν. Ξεκάθαρα δε, προσωπικά αμφισβητώ ότι αυτή η «πρώτη έκθεση» έγινε από την αστυνομία, ως ο ισχυρισμός Παπαχαραλάμπους. Διότι, αν όντως γινόταν από την αστυνομία, τότε αυτός κάπου θα ήταν αρχειοθετημένος. Και σίγουρα θα ήταν ενήμερο και το ΓΕΕΦ. Δεν υπήρχε, όμως, πουθενά κάτι τέτοιο. Γιατί, άραγε;

Σε επιστολή των αδελφών του Σωτήρη, ημερ. 17 Σεπτέμβρη 2003, προς τον τότε υπουργό Άμυνας, Κούλλη Μαυρονικόλα, για διερεύνηση των συνθηκών που ο αδελφός τους σκοτώθηκε στις 15/7/1974, σε απαντητική επιστολή του, ημερ. 15 Οκτωβρίου 2003, ο τότε Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, Αντιστράτηγος Αθανάσιος Νκολοδήμος, αναφέρει, ανάμεσα σ’ άλλα:

«...Το ΓΕΕΦ δεν έχει στην κατοχή του οποιαδήποτε στοιχεία με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εφονεύθη ο αγαπημένος σας αδελφός, ούτε τηρεί οποιοδήποτε φάκελο σχετικά με τις συνθήκες που έχασε τη ζωή του».

Κι ενώ, λοιπόν, ο καθ’ ύλην αρμόδιος, δηλαδή το ίδιο το ΓΕΕΦ -και συνακόλουθα το ΥΠΑΜ- δεν είχαν στην κατοχή τους οποιαδήποτε στοιχεία και δεν τηρούσαν οποιοδήποτε φάκελο, σχετικά με τις συνθήκες που έχασε τη ζωή του ο Σωτήρης, ο Σύνδεσμος Εφέδρων Καταδρομέων κομπάζει ότι κατέχει στο αρχείο του «αυθεντικό και ανεκτίμητο ιστορικό υλικό» (ανακοίνωση Συνδέσμου, Αύγουστος 2008). Κι αυτό, ένα χρόνο μετά που ο μ. Χριστόδουλος Πασιαρδής διέταξε τη διεξαγωγή της έρευνας (Αύγουστος 2007), αλλά και οκτώ ολόκληρους μήνες μετά που ανακοινώθηκε επίσημα το πόρισμα της έρευνας (Δεκέμβρη 2007). Είναι ή δεν είναι δικαιολογημένο, να δημιουργούνται εξ αυτών ορισμένα ερωτηματικά;

1. Πώς και γιατί ένας σύνδεσμος εφέδρων, που ιδρύθηκε το 1986, 12 ολόκληρα χρόνια μετά το προδοτικό πραξικόπημα, έχει στην κατοχή του «αυθεντικό και ανεκτίμητο ιστορικό υλικό» και το ίδιο το κράτος και οι αρμόδιοι φορείς του δεν κατέχουν; Και πόσο αυθεντικό ειναι αυτό το υλικό;
2. Έστω, όμως, ότι όντως κατέχουν τέτοιο υλικό. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια, από το 1974 ίσαμε τον Αύγουστο του 2007, που διατάχθηκε με υπουργική απόφαση η έρευνα, αυτό το υλικό δεν παραδόθηκε στο κράτος και παρέμενε στην κατοχή του Συνδέσμου; Γιατι κώφευαν όλα αυτά τα χρόνια στις εναγώνιες προσπάθειες της οικογένειας του καταδρομέα, που άρχισαν από το 1975, για να ριχθεί άπλετο φως στις συνθήκες θανάτου του Σωτήρη, πολλαπλασιάζοντας το δράμα που βίωναν από το χαμό του παιδιού τους;
3. Και εφόσον το πόρισμα της έρευνας βγήκε τον Δεκέμβρη του 2007, τί ήταν αυτό που κρατούσε τον Σύνδεσμο Εφέδρων Καταδρομέων στην εκκωφαντική σιωπή, για να επανέλθει τον Αύγουστο του 2008 και να δηλώσει: «... Γιαυτό παραμένουμε στη διάθεση της αρμόδιας αρχής για προσφορά και κατάθεση του αυθεντικού και ιστορικού υλικού που κατέχουμε στο αρχείο μας»;
4. Μετά τη δημοσιοποίηση του καταπελτικού και επιστημονικά τεκμηριωμένου πορίσματος της υπό τον Ξενοφώντα Καλλή ερευνητικής επιτροπής, γιατί ο ίδιος ο Σύνδεσμος δεν μετέβη αυτόβουλα να το καταθέσει; Τί τον εμπόδιζε; Ή, καλύτερα, τί τον φόβιζε και δε το έπραξε; Γιατί δεν δημοσιοποίησαν, μετά το πόρισμα της έρευνας,  το «αρχείο» του Συνδέσμου, αποκαλύπτοτντας και/ή διευκρινίζοντας και τους λόγους τυχών διαφωνίας τους με το πόρισμα; Δεν το έπραξαν και οκτώ μήνες μετά «κρύφτηκαν» πίσω από την επιστολή Χάσικου του 2002. Και σήμερα, δεκάξι χρόνια μετά, εν έτει 2025, ο κ. Παπαχαραλάμπους περί άλλα τυρβάζη...

Προσωπικά, από την μακρόχρονη δημοσιογραφική -και όχι μόνο- τριβή μου  με το θέμα, μπορώ να δώσω τη δική μου θέση στα πιο πάνω ερωτήματα. Θέση, όχι απαντήσεις. Διότι τις απαντήσεις οφείλουν να τις δώσουν στο λαό αυτοί που εγείρουν δημόσια θέμα «διόρθωσης της ιστορίας», σχετικά με τους νεκρούς καταδρομείς του πραξικοπήματος. Δεν θα το πράξω, τώρα, όμως. Και για την ώρα αρκούμαι σ’ ένα μόνο γεγονός, που κονιορτοποιεί και σκορπά στους πέντε ανέμους τους ισχυρισμούς Παπαχαραλάμπους:

Ανεξάρτητα, λοιπόν, του τι λένε, Α. Παπαχαραλάμπους (2024 - 2025) και Σύνδεσμος Εφέδρων Καταδρομέων (Αύγουστος 2008), απάντηση -και δημόσια, μάλιστα, τον Ιούλη 2008- στα πιο πάνω είχε δώσει ο μ. Χριστόδουλος Πασιαρδής. Κάτι που έπραξε και οκτώ μήνες νωρίτερα (17 Δεκέμβρη 2007) κατ’ ιδίαν στα αδέλφια του Σωτήρη, όταν τους κάλεσε στο γραφείο του να τους ανακοινώσει επίσημα το πόρισμα της ερευνητικής επιτροπής, λέγοντάς τους επί λέξει: «Δικαιούστε να είστε περήφανοι για τον ήρωα αδελφό σας!». Κι αναφέρω τούτο μετά λόγου απολύτου γνώσεως.

Θυμίζω, συναφώς, ότι στο ρεπορτάζ υπό τον τίτλο «Καταδρομέας Σωτήρης Α. Κωνσταντίνου, αυτόν που θάψαν σαν προδότη... Η ιστορία ξαναγράφεται», που ετοίμασε η συνάδελφος δημοσιογράφος Αίμιλη Μιχαήλ και μεταδόθηκε από την τηλεόραση του ΡΙΚ το βράδυ της 15ης Ιούλη 2008, αναφέρει ανάμεσα σ’ άλλα ο μ. Χριστόδουλος Πασιαρδής:

«Για μένα το θέμα, σχετικά με τη διερεύνηση των συνθηκών του θανάτου του Σωτήρη, δεν ήταν απλώς μια υπηρεσιακή υπόθεση. Ήταν και θέμα αποκατάστασης της ηθικής τάξης, στην περίπτωση που επαληθεύονταν οι ισχυρισμοί της οικογένειας. Ότι, δηλαδή, ο καταδρομέας Σωτήρης Κωνσταντίνου δεν πέθανε λόγω της συμμετοχής του στο πραξικόπημα, αλλά δολοφονήθηκε. Ζήτησα τότε και παρέλαβα από τα υπολείμματα του αρχείου που παρέμενε στο ΓΕΕΦ, ένα δισέλιδο χειρόγραφο με αναφορές για τις συνθήκες θανάτου κάποιων στρατιωτών που συμμετείχαν στο πραξικόπημα. Για την περίπτωση του καταδρομέα Σωτήρη Κωνσταντίνου, υπήχαν δύο μόνο αναφορές από δύο συγκεκριμένους στρατιώτες. Παρατήρησα τότε ότι αυτές οι δύο αναφορές ήταν πανομοιότυπες. Τρεις γραμμές οι ίδιες, ταυτόσημες... Κατόπιν αυτού, διέταξα έρευνα!»...

Κι, όμως, ο κ. Παπαχαραλάμπους επιμένει στο δικό του αίολο¹, αλλά και έωλο² αφήγημα. Γιατί, άραγε; Και, αλήθεια, γιατί σ’ αυτούς τους έξι μήνες δημόσιων παρεμβάσεων του κ. Παπαχαραλάμπους, πρώην προέδρου του Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομένων, η ηγεσία του συνδέσμου τηρεί αυτή την εκκωφαντική σιωπή;

¹. αίολος = κάτι που στερείται λογικού ερείσματος ή επαρκούς στήριξης, ότι μπορεί εύκολα να ανατραπεί, ότι είναι αθεμελίωτο, σαθρό, αναξιόπιστο και αναπόδεικτο.

^2. έωλος = παλαιός, ξεπερασμένος, απαρχαιωμένος, μπαγιάτικος.

Φωτογραφία: Το Μετάλλιο αντίστασης κατα του προδοτικού
πραξικοπήματος, με το σχετικό πιστοποιητικό και το
Πιστοποιητικό εγγραφής του Σωτήρη στο Μητρώο Μελών
της Αντίστασης.

* M.Sc. (econ) - Δημοσιογράφος / συγγραφέας - ερευνητής